Warszawa 2022 s. 346

Wenezuela bez wątpienia jest jednym z tych państw Ameryki Łacińskiej, który jest najlepiej znany polskiemu Czytelnikowi. Wynika to zapewne z faktu, że dużo emocji budziła postać Hugo Chaveza i jego rewolucji boliwariańskiej. W polskich mediach przebijały się wiadomości o kryzysie politycznym i głębokiej biedzie kraju, który – paradoksalnie – jest jednym z największych posiadaczy znanych złóż ropy naftowej. Wiedza ta jest jednak bardzo pobieżna, nie osadzona w realiach historycznych. Trudno więc w konsekwencji zrozumieć istotę zachodzących tam procesów politycznych bez znajomości silnie ugruntowanej tradycji caudillismo, opartej na charyzmatycznym przywództwie, czy też istniejących głębokich nierównościach społecznych, wpływających na niestabilność tamtejszej sceny politycznej.

Niniejsza praca jest częścią szerszego projektu, współtworzonego z Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, pragnącego przybliżyć polskiemu Czytelnikowi historię zaniedbanego dotąd w polskiej literaturze regionu Karaibów. Do tej pory w niniejszej serii ukazały się: Historia Trynidadu i Tobago, Historia Małych Antyli, Historia wysp bezużytecznych (Tortugi, Bermudów, Providencii i San Andrés, Bahamów, Kajmanów, Turks i Caicos, La Tortuga, wysp de la Bahía, Maíz, Santanilla oraz Navassa), Historia Wybrzeża Moskitów, Belize i Darién, Historia Gujan, Historia Kuby, Historia Portoryko, Historia Jamajki, Historia Florydy i Luizjany. Historia hiszpańskiego Nowego Meksyku, Kalifornii i Teksasu oraz Historia Hispanioli.

Marcin Florian Gawrycki – profesor zatrudniony na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Autor publikacji poświęconych Ameryce Łacińskiej, między innymi Chrystus jada cuy. Latynoamerykańska sztuka kulinarna nie od kuchni (2014) oraz sześciotomowej serii Latynoamerykańskie koncepcje stosunków międzynarodowych (2015). Szczęśliwy tata małej Zosi i jeszcze mniejszej Helenki