Warszawa 2023, s. 398.

Marcin Florian Gawrycki – profesor zatrudniony na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Autor publikacji poświęconych Ameryce Łacińskiej, między innymi Chrystus jada cuy. Latynoamerykańska sztuka kulinarna nie od kuchni (2014) oraz sześciotomowej serii Latynoamerykańskie koncepcje stosunków międzynarodowych (2015). Szczęśliwy tata małej Zosi i jeszcze mniejszej Helenki.

Antarktyda była ostatnim lądem na Ziemi, na którym stanęli ludzie. Trudne warunki geograficzne poddawały w wątpliwość możliwości jego efektywnej eksploatacji, a jednak świadomość docierania tam, gdzie nie pojawił się wcześniej żaden człowiek pobudzał wyobraźnię wielu ludzi. W efekcie, ten południowy kontynent przeszedł długą drogę, od mitycznego Terra Australis, poprzez utratę wiary w jego istnienie, aż po odkrycie Antarktydy i liczne ekspedycje, których celem było poznanie nowego lądu. Każdy chciał zrobić tam coś, w czym był pierwszy: postawić stopę na kontynencie, zdobyć biegun południowy, przekroczyć cały kontynent, przezimować, założyć bazę… Wyzwań było bez liku. Choć dwa kraje południowoamerykańskie, Argentyna i Chile, stosunkowo późno włączyły się do antarktycznego wyścigu, to ich udział był znaczący.

Niniejsza praca jest częścią szerszego projektu, współtworzonego z Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, pragnącego przybliżyć polskiemu Czytelnikowi historię zaniedbanego dotąd w polskiej literaturze regionu Karaibów. Do tej pory w niniejszej serii ukazały się szesnaście tytułów, m.in. Historia Trynidadu i Tobago, Historia wysp bezużytecznych, Historia Kuby, Historia Portoryko, Historia Jamajki, Historia Florydy i Luizjany. Historia hiszpańskiego Nowego Meksyku, Kalifornii i Teksasu.