Warszawa 2023, s. 247.

Marcin Florian Gawrycki – profesor zatrudniony na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Autor publikacji poświęconych Ameryce Łacińskiej, między innymi Chrystus jada cuy. Latynoamerykańska sztuka kulinarna nie od kuchni (2014) oraz sześciotomowej serii Latynoamerykańskie koncepcje stosunków międzynarodowych (2015). Szczęśliwy tata małej Zosi i jeszcze mniejszej Helenki.

Patagonia jest obszarem zrodzonym z mitów, o zmiennym zasięgu geograficznym, które początkowo wydawało się, że nie oferuje nic Europejczykom, a później stało się przedmiotem intensywnej eksploatacji, przynosząc zyski państwom narodowym (Argentynie i Chile), choć nie przekładało się to i nie przekłada nadal na dobrobyt tamtejszych mieszkańców. W czasach kolonialnych ów obszar nigdy nie został ujarzmiony przez Hiszpanów, a ich słaba tam obecność pozwalała innym mocarstwom europejskim postrzegać go jako terra nullius, czyli terytorium niczyje, podlegające zawłaszczeniu. Patagonia miała wyjątkową historię, odmienną od innych terytoriów w Ameryce Południowej, gdzie kolonizacja rozpoczęła się na dobre po wojnach o niepodległość i to dopiero, gdy Argentyna i Chile okrzepły, będąc w stanie dokonać skutecznego podboju. Patagonia wydawała mi się na tyle ciekawa, że zdecydowałem się jej poświęcić niniejszą pracę.

Niniejsza praca jest częścią szerszego projektu, współtworzonego z Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, pragnącego przybliżyć polskiemu Czytelnikowi historię zaniedbanego dotąd w polskiej literaturze regionu Karaibów. Do tej pory w niniejszej serii ukazały się szesnaście tytułów, m.in. Historia Trynidadu i Tobago, Historia wysp bezużytecznych, Historia Kuby, Historia Portoryko, Historia Jamajki, Historia Florydy i Luizjany. Historia hiszpańskiego Nowego Meksyku, Kalifornii i Teksasu, Historia Antarktydy (pełna lista wewnątrz książki).